Ruim 40 jaar woonde Lieke in een vrijstaande huis met een flinke tuin en dito garage. Onlangs verhuisde ze met haar partner naar een appartement. Een grote verandering waarbij veel praktische zaken te regelen vielen. Maar ook een moment van afscheid nemen van een dierbare plek. Inmiddels heeft ze haar draai gevonden op haar nieuwe plek.
"Als je zo lang in een klein dorp op ‘het platteland’ hebt gewoond, is het best een flinke stap als je dan in een middelgrote stad gaat wonen. Het was wel even slikken om de oude woning achter te laten. De kinderen waren hier opgegroeid en in al die jaren had ik in de buurt een rijk sociaal leven, van boekenclub tot culturele commissies. Bij buren liep ik gemakkelijk even binnen en met veel plezier werkte ik bijna dagelijks in m'n moestuin. Dat zijn zo van die dingen die je dan achterlaat.
Maar los van het emotionele afscheid van een dierbare plek betekende deze overstap veel opruimen en wegdoen, omdat het gewoonweg niet meer ging passen in het nieuwe veel kleinere huis. Ik wist werkelijk niet waar ik moest beginnen. Het enige dat ik wel eens van anderen hoorde, was dat we ruim de tijd moesten nemen voor het sorteren van de inboedel om stress van 'alles in één keer in de laatste weken' te voorkomen. Toch schoof ik die eerste stappen wel steeds voor me uit.
Een nieuwe toekomst voor ogen
In plaats van maar lukraak weggooien en inpakken, begon Trinke eerst samen met ons een beeld te schetsen van onze nieuwe toekomst. Dat gaf ons rust. En zodra we er maar even door heen zaten, hield ze ons die stip op de horizon weer voor ogen. Dan wisten we bijvoorbeeld weer waarom we bepaalde spullen behielden en waarom we andere beter weg konden doen.
Met nog een half jaar tot aan de verhuizing hadden we nog ruim de tijd om alles door onze handen te laten gaan; keuzes te maken in welke spullen er nog echt toe doen en bij onze nieuwe toekomst zouden passen.
Met een overzichtelijke planning
Af en toe kwam het wel op me af en leek deze hele transitie ineens zo groot. Ik had voortdurend lijstjes in m'n hoofd van waar de spullen, die we niet wilden behouden, dan naar toe moesten. Dit moest er gebeuren, dat moest nog worden geregeld en dat tig keer in de herhaling in m'n hoofd. Ik denk dat ik vooral moeite had om overzicht te houden. Er is zoveel om aan te denken.
Op aanraden van Trinke ben ik toen met een 'bullit journal' begonnen, een overzichtelijke manier van acties bijhouden en plannen. Op de eerste van de maand maakten we samen met haar een lijst van acties op hoofdlijnen, met daarna per week uitgewerkt de stappen die nodig waren om die acties uit te voeren. 'De bullit', zoals ik het boekje noemde, lag altijd open op tafel en was onderdeel van het gesprek bij het ontbijt. En als ik merkte dat m'n hoofd weer over uren maakte, haalde ik de 'bullit' er weer bij of belde ik Trinke. Zo miste ik nooit een activiteit en had ik veel meer overzicht en rust in m'n hoofd.
Naar de nieuwe woning
Met kleine stappen per dag had ik een week voor de verhuizing echt het gevoel 'ja dit is wat we meenemen naar onze nieuwe plek en wat daarbij past'. Alle spullen die niet mee gingen hadden een nieuwe bestemming gevonden. De ijzerhandelaar, tweedehands winkeltjes, buurtkerkje, buren, nieuwe bewoners en dochter maakten we blij met de spullen die overbleven. Bij het inpakken van de laatste dozen gaf Trinke ons aanwijzingen die er voor moesten zorgen dat we in de nieuwe woning makkelijk alles weer terug zouden vinden.
De uiteindelijke verhuizing liep op rolletjes. Trinke nam de regie over de verhuisdag, terwijl wij alvast vooruit gingen naar de nieuwe woning. Onze meubels stonden meteen op de juiste plaats, want ook de nieuwe plek voor de spullen die mee verhuisden had Trinke van te voren samen met ons uitgetekend. De dozen, die we goed hadden gesorteerd en gelabeld, hadden we in een week leeg.
Tijd en ruimte voor leuke dingen
Nu een jaar later heb ik het gevoel dat ik altijd vakantie heb. Natuurlijk mis ik het buiten scharrelen in de moestuin. Het fruit dat ik in de zomer elke ochtend plukte voor bij het ontbijt en de natuur om me heen. Gelukkig is er veel voor in de plek gekomen, zoals lezen, wandelen, films kijken en uitjes naar de eilanden. Daar hebben we nu meer ruimte voor en geeft veel voldoening.
Motiverende gesprekken
Trinke bel ik af en toe als ik het gevoel heb even m'n plek kwijt te zijn. Dan spreekt ze tijdens onze beeldbelmomenten moed in en houdt ze ons voor wat er voor in de plaats is gekomen. Zelf heeft ze een grote moestuin en als ik dan weer hoor hoe veel werk dat is, ben ik blij dat ik niet meer zo hoef te zwoegen.
Welke tips heb je voor mensen die anders gaan wonen?
- Begin op tijd. Wij zijn een jaar van te voren begonnen met het wegdoen van de eerste spullen. Spullen kopen is makkelijk, maar ervan af komen vergt echt veel tijd en energie. Iets wat ik van te voren niet had kunnen bedenken.
- Sta open voor nieuwe mogelijkheden nadat je bent verhuisd. Ik zou elke dag kunnen denken: wat mis ik mijn moestuin, het praatje met de buren, het mooie grote huis met al haar herinneringen. Maar door diezelfde buren werd ik al snel gevraagd om op hun huis te passen. Dan geniet ik toch van een groot huis en tuin, maar heb ik er zelf geen onderhoud aan. En vers fruit en groenten uit de moestuin krijg ik in grote hoeveelheden van m'n zus die nu veel dichter in de buurt woont."